از نفرت تنهایی به درک تنهایی رسیدن و به گوشه ای خزیدن وخویشتن در بر گرفتن وبه یکتایی رسیدن چه زیباست.

اینجا درون کلبه ای جنگلی در بیشه ای آرام در زمستانی سرد خرامیده ام. هیچ چیزی در کلبه ندارم، حتی زیر اندازی. آرام به دیوار چوبی آن تکیه زده ام . هیزم هایی که در سرما شکسته بودم درون شومینه می سوزند و به داخل کلبه گرمایی لذت بخش می دهند. و لیوان چوبی ام پر از چای گرمی است و پیپ ام را نیز کنارم دارم . پیپ را روشن می کنم ، به به ، در این تنهایی و آرامش این پک عمیق از این پیپ مرا به ژرفنای این زمستان می برد. بیرون از کلبه برف آرامی می بارد و تقریبا همه جا سفیدپوش است. در این کلبه من هستم و یک کتاب و سفری که با این کتاب آغاز می کنم. آری عجب روز زیبایی است.

مسافرت دلنشینی بود.