آری امروز گویی فرشته ای مرا دید و بگفت : تو را زیبا و شایسته می بینم. عجیب اهریمنی است در راه من، که خود را اینگونه همچون فرشتگان جلوه می دهد تا مرا به این لجن و نکبت راضی سازد تا بیهوده سر بلند کنم ، و به خویشتن افتخار کنم. تا بدین قانع باشم و خود را در این لجن زیبا بینم.

ابتدا باورش کردم و خود را لحظه ای زیبا دیدم و پس از دیر زمانی لبخندی از اعماق قلبم بر چهره ام نشست. اما دیری نپایید که دستت را رو کردم. امروز از سر راه برداشتمت تا با سلاحی درخور به جنگ این مرد تنها بیایی.

پس راه خویش از سر گیرم.