...و خزان آغاز شد.فصل من، فصل باران.

در مورد ایمان می اندیشم(نه خودم) .ایمانی که از دست داده ام .شاید تفکراتم باعث شد ایمانم را از دست بدهم.مسیح میگوید: اگر به اندازه ی یک ارزن ایمان داشته باشید میتوانید کوه ها را جا به جا کنید.

احساس کردم که باید از خدا هم برتر شوم، باید خود خدایی شوم در حالی که هنوز گناهکار بودم و هستم، هنوز آلایش دارم و هنوز بی حرکتم.آری، این ها مرا از خدا دور کرد به طوری که مدتی با او سخن نگفتم چون فکر کردم نیازی به او ندارم، چون فکر کردم خودم استوار هستم. اما ناگهان بی حرکت شدم ، شکستم و نیاز پیدا کردم.

وای بر من، من هیچ بودم و میخواستم خدا باشم.وای بر من که خود را در نیافتم و خواستم خدا باشم . و این باعث شد تا ایمانم را گم کنم.

آری ای پروردگار این یاغی را بار دیگر دریاب.بال هایم شکسته، آن ها را تیمار کن که میخواهم به سوی تو پر بکشم و به اوج خود برسم، نه تو نه عیسی و نه محمد، می خواهم خود بشوم. پروردگارا ایمانم را به من برگردان به من نشانه ای بده تا ایمانم را باز یابم.

اگر به گام هایت ایمان نداشته باشی سقوط خواهی کرد.پس آن را بازخواهم یافت.