برخاستم و دمی از کوی برفتم در کنار مردمان، و گریزان و حیران از پیش ایشان بازگشتم. ایشان دارایی و ثروت بسیار داشتند . اما در کنار آنان تهی دستان بسیار. آن ها از ترس آن که داراییشان کم شود و خود نیز تهی دست شوند خساست به خرج می دادند و مسکینان را چیزی نمی دادند تا شبی را گرم بگذرانند با شکمی سیر. اما چیزی که مرا از اینان گریزان کرد این نبود ، اینان از عشق ورزیدن نیز می هراسیدند . اینان از دوری یار می ترسیدند یا از فغان عشق یا ... که نکند صدمه ببینند ، یا اینکه روزی بگریند. اینان در عشق ورزیدن نیز خسیس اند و ترسو. ننگ بر اینان که عشق ورزیدن نمی دانند.

مگر نه آن چه به ایشان زندگی داده همان عشق است ، پس چرا از آن گریزانند. همانا عشق در قلب سلحشوران و شجاع دلان است. اینان هستند که سخاوتمندند . آری در عشق و ثروت.