در سخنانت ابرهایی برای پوشاندن خورشید صداقتت بود. اما گوش های من فقط نور خورشید را می شنوید. اندوه ضعف تو باعث این مه شد. اما گوش های من نور قدرت تو را در می نوردید و به تو اعتماد می کرد. ای کاش تو هم به تکه سنگ های قدرت من اعتماد کنی…