به یاد می آورم آن فریادهای شادمانه ام در کنار بهترین دوستانم. و حالا سهم من از آن دوست سفر کرده تنها شنیدن صدای اوست. آیا آن روزهای با هم بودن این اندازه قدر یکدیگر می دانستیم. حالا از دوری تو چه اشک ها که ریخته ام و ناله ها سر داده ام.

یاد آن روزهایی که مست و خراب از کوه ها بالا می رفتیم و در خیابان ها و کوچه ها پرسه ها می زدیم. وحالا صدایمان نیز از این دوری به تنگ آمده.

حال این چنین با شما می گویم، به تمام لحظه های با دوستی نشستن بی اندازه عشق بورزید، عشقی سرشار و تابناک.