و اكنون بر سر برزني در حوالي اشراق نشسته اي.
و انتظار مي كشي
انتظار اراده ات را.
تا پي ريزي طريقتي
براي شناختي نو.
شناختي نو از حقيقت.
از حقايق بنيان در واقعيات عقل.
در پي اراده اي هستي
كه با آن
عقل را به زير بكشي.
و بنيان كني
پلي نو براي شناخت.
تو از واقعيات عقل به ستوه آمده اي
و اين راهي بود
كه پسرك قله هاي دور دست نشانت داده بود.
راه تو.
امروز با تمام وجود
خواستار تباهي در اين راهي.
مي خواهي در اين راه
فرو شوي
براي فرا شدن.
پس شايد لبخندي نو
بار ديگر گشاده شد.
طلوعي نو
از سمت زيستگاه مشرق زميني آرامت.
posted by ایمان | 11:51 PM
1 Comments:
مثل هميشه عالي و پر معني بود.
خودت كه شنيدي اينو: گاه آنچه ما را به حقيقت مي رساند خود از آن عاريست.
تو اين همه نوشتي من نميتونم چيز ديه اي بنويسم. هر روز قلمت محكم تر از روز قبل ميشه و من ناتوان تر .
شاد و سربلند باشي ايمان جونم.
Post a Comment
<< Home