دلگير تنهاييم پيش مي آيد. و من در تاريك اتاقم سياه جامه ي غم مي پوشم.

من هنوز هم عاشقم. قلبم فرياد مي كند نامت را. اما چه سود كه ديواري تاريك بينمان كشيده اند. ديواري بين من و تو. ديواري بين من و عزيزترين كسم.

چه كنم هر چه كندم ديوار فرو نريخت. چرا كه كلنگ ديوار دست معشوق است و او كندن نمي داند و ديوار عشق را از او حذر مي دارد.

اي ايمان به فداي دستان جادوييت، اي كاش كلنگ را محكم بگيري و بر ديوار سياه بكوبي.

مي گويندم ديوار شو تا به او برسي. نه هرگز به عزيزترين كسم خيانت نمي كنم، اين است گناه من، خيانت نكردن! و براي اين مصلوبم. گناه من عشق است و خواست رهايي، براي همين باز هم مصلوبم.

اي ناكسان ديوار ساز، اي كه آتش به روحتان بي افتد، شما را نفرين مي كنم. از نفرين مرد عاشق بترسيد. مرا عليل كرده ايد. نفرينتان مي كنم. عشقم را از من مي گيريد، پس در خون خود خفه شويد اي ناپاكان.

دلدار من در كنج قفس اين بي صفتان اسير است، و گويي ديگر از دستان عليل من كاري ساخته نيست. اي مردان عاشق دلدار من در كنج قفسي جهنمي اسير است. شما را به عشقتان قسم شمشير برداريد. شمشير برداريد كه من عليلم.

آري واي بر من، دلدار من پيش مي رود به سوي دره ي هولناك تنهايي در اين جهنم و او تنها مي ماند بين درنده خويان وحشي صفت. واي بر من ديگر تاب ماندن ندارم. ديگر تاب ديدن ندارم، اي مرگ بر من فرود آي تا تسكين دهي درد داشتن چشماني بينا را. اي مرگ فرود آي!